SYRIE

In mei 1998 werd de reis ingezet naar het zonnige Syrië. Om precies te zijn van 26 april tot 3 mei. Terwijl daar genoten werd van het plaatselijk schoon, wisten anderen hier van alles te bekokstoven. Er bloeide van alles op. Dus twee vliegen in één klap met één leuke vakantie. Ja, inderdaad, er zijn mensen die een boeddha associëren met Syrië.

Na het vertrek uit Amsterdam kwamen we aan in de hoofdstad van Jordanië, Amman. De reis zat er echter nog niet op. Met het vliegtuig nog eerst even naar Damascus om "echt thuis te komen". Daar begon de trip met een overnachting. Eindelijk.

Maandag bleven we in Damascus. Al een dikke eeuw voor Christus is er al in de boekjes over geluld. Blijkt wel dat die Syriërs geen visie hebben; ze hadden er tenslotte al makkelijk rekening mee kunnen houden dat de touringcar uitgevonden ging worden. Het resultaat van dat niet plannen is dat we alles te voet moesten doen. Gelukkig is de Omayad moskee een plaatje en was het dus de moeite waard. Sommige mensen hebben hier, zo bleek wel weer, een enorme haast altijd. De andere helft is daar in tegen erg vergeetachtig. Kijk, en dan kun je het letterlijk nemen maar om er waarheid van te maken van wat je doet? Hier zeggen ze; "Als je hoofd niet vast zet, zou je hem ook nog vergeten!" En daar ligt dus nog het hoofd van één of andere sloddervos die Johannes de Doper heet.

Daarna zijn we even naar Alleppio gegaan, sorry, ik bedoel Alleppo. De insiders weten wel wat ik bedoelde. Hier even naar de citadel, de grote moskee en de grote overdekte bazar. Daarna kwam het echte spectakel. We zijn naar een plaatsje gereden waar vroeger al het record paalzitten is gevestigd. Het plaatsje is al in de 5e eeuw vernoemd naar de heilige St. Simeon, die daar vereerd werd. Dit heilig boontje heeft maar liefst zijn laatste 30 jaar op een paaltje doorgebracht. Ook niet het eerste de beste paaltje, nee, een echte paal van 15 meter.

Daarna kwamen de echt interessante dingen. Ebla. Vroeger een enorm centrum in de kleihandel. Hier zijn wel 14.000 kleitabletten gevonden met allemaal geschiedenis. Je moet het gewoon zien als een soort puzzel. En om de grote puzzel moeilijk te maken zetten ze ook nog eens een Acropolis erbij. Voor de misleiding. Of zou het zijn om vakantiegangers te trekken. Daar is dan wel weer over naar gedacht. Ik bedoel, je boekt een reis naar Syrië en je komt er ook wel maar je maakt "even" een dagtochtje naar Griekenland, kijk dat is nou voordelig.

Ook nog even in Apamea geweest en Hama. En daar zie je wel even dat de techniek voor niets staat. Als je daar de kwaliteit van die oude waterwielen zien. Knap hoor. Ze maken alleen nog meer herrie dan iemand die 's nacht een dikke boom aan het doorzagen is. Maar gelukkig heeft dit een functie, aan de omgeving kun je ook zien dat alles groen is en netjes van water wordt voorzien.

Hoewel de reis al bijna afgelopen was, kwam nu waarschijnlijk wel het mooiste van de hele trip, Palmyra of Tadmor, plaatselijk gezever. Het was de stad van Koningin Zenobia, en die had er wel even de mooiste stad van de wereld van gemaakt. Maar de Romeinen konden dit niet over hun kant laten gaan en hebben Zenobia maar opgepakt. Wel een schitterende stad hoor. Hele mooie pilarenrijen, de tempel van Bel (Baäl), het theater, de Agora, de Tetrapylon en de Necropolis. Dat laatste is het kerkhof. Tjonge... wat kun je er van zeggen. Schitterend, adembenemend.

Als laatste zijn we even over de grens getrokken. En jawel hoor. Meteen besmet, en ernstig ook. We gingen namelijk naar Baálbek in het buurland Libanon. Meteen ging mijn bloed sneller pompen en mijn hart sneller slaan. Natuurlijk niet, ik hoefde helemaal niet naar het ziekenhuis. Ik wilde gewoon terug. Helaas was de reis toen al op z'n einde en vlogen we daarna terug naar het "koude" Nederland. Maar ik wist wel dat ik hier nog wel een keer terug zou keren. En als toetje nog één keer dan: