De volgende dag bracht ons eerst de kennismaking met Azza, onze gidse. Daarna deden we een kodak-stop om de Kolossen van Memnon op de gevoelige plaat te zetten. Je moet tenslotte je eerste foto ergens maken. Meer foto's konden we maken in de Vallei van de Koninginnen, hoewel, veel kijken niet kieken bij Titi en Amonherchopsjef. Maar goed dat Desert Queen deze belofte heeft weten na te komen. De volgende 'objective' was de Tempel van Hatsjepsoet. Ze hadden in de smiezen dat er belangrijk bezoek aan zat te komen aangezien de week daarvoor in allerijl president Moebarak het derde terras officieel geopend had. Desert Queen had het lumineuze idee om het astronomische plafond van het graf van Senenmoet te gaan bewonderen maar het graf zoeken was al een probleem op zich. Vinden was het ene punt maar inkomen een heel ander; het was namelijk gesloten. Dat verhaal ging ook de ronde over het graf van Thoetmosis III. De spanning steeg dan ook enorm bij de aanbidder van de groot militair toen we het parkeerterrein van het Dal der Koningen naderden. Ze spanning was schijnbaar zo enorm gestegen dat Desert Queen haar tong verloor. Ze had ook gewoon haar mond dicht moeten houden en niet open moeten laten vallen van verbazing over het aantal bussen op het terrein. Nog steeds onder de indruk liepen het koninklijk gevolg achter de groep om die vervolgens heel snel te gaan verlaten om op audiëntie te gaan bij Thoetmosis III; tenminste als het graf tenminste open zou zijn. De conclusie was snel getrokken, de hoeveelheid mensen die de trappen bestegen deed vermoeden dat het in ieder geval open was. De kuitenbijtende trap overwonnen werd één persoon in ieder geval een illusie rijker; vandaag zou geen tombe bezocht worden van zijn idool. Het hopen was nu dat het niet zo druk was bij de overige tombes. Merenptah had echter ook last van veel visite maar kon toch nog een beetje ruimte maken voor Desert Queen. Maar bij Toetanchamon was het gelukkig een stuk rustiger. Was het feit of de omstandigheid nu het cadeau? Beide echt originele cadeautjes. In de sneak-preview zagen we al een beetje Karnak- en Luxor tempel. Maar dat was voor later... Nu eerst een Sakkara van Bob, Bob Bier dus niet Bob Brier.
Zaterdags begon Desert Queen met haar gevolg aan de tempel van Esna. ToetHUGamon is uitgekozen om de rest van de week als lopend voorbeeld te dienen voor de uitleg van Azza. Ook als je daar mee voor paal staat. Maar het punt dat het niet netjes is om met je rug naar iemand toe te praten werd wel heel duidelijk. Maar dat klopte dan weer niet, maar toch ook weer wel. Goed, het doel was bereikt, het was inderdaad heel moeilijk te ontcijferen. Na de bekentenis dat het Maltezer Kruis niet van Malta kwam en het terracotta leger niet in Egypte te vinden was,werd ToetHUGamon aan boord even bijgespijkerd over het zien van het verschil tussen Iset en Hathor. 's Middags in Edfu stond ToetHUGamon weer voor paal; dit maal meerdere keren. Hij moest de hypostyl spelen van Edfu. Desert Queen leek wel te genieten van het feit dat het gevolg eindelijk eens geschoold werd. Niet veel later volgde als de overhoring. Stof voor de nieuwe proefwerken werd ook gegeven met als thema Dendera en Nésűt Biiet en geen nilo-meter en geen sacret-lake maar wellen. Op de boot werd de paal-positie van ToetHUGamon nog eens onderstreept, Nader deed een nieuwe duit in het zakje. En maar lachen... Meer pesten? Tijd voor een wandeling dan maar, in stijl; in gallabia.
Zondags werd duidelijk waarom de buitenbeentjes buitenbeentjes zijn. Na Kom-Ombo bleek dat Desert Queen en gevolg een eigen programma hebben. Het had niks te maken met de belediging van Sobek overigens. Het Old Cataract was namelijk het decor van de volgende overnachting. Tja, en daar konden ze geen 'pleps' volk bij gebruiken. Dus 316 en 317 werd 220 en 219 in de buurt van Champollion, wel makkelijk met al die schitterende gangen. Ook Sir Winston Churchill hebben we even bezocht. De warmte noopten beide tot het overdekt terras waar de vogels tekenfilmneigingen hebben. Tijdens de zonsondergang was het volgende terras aan de beurt, tezamen met een mint-thea. Om de aristocraten te plezieren werd tijdens het diner een voorstelling gegeven door een mooie buikdanseres en een draaitol. Mensen dachten waarschijnlijk dat sprookjes alleen in boeken voorkwamen maar dit bewijs spreekt dat tegen. En dan hebben we het nog niet over het 'terras bij avond met zicht op Elefantine'.
*Foto: de mooiste zonsondergang ter wereld vanaf king Fouad's terras
Sprookjes waren er ook nog de volgende morgen, ook al ben je bijna verdwaald in je bed of eruit gehoest. Een eigen faluka rondom Elefantine varen zei genoeg. Helaas bracht een uitgekookte chauffeur ons weer terug van 6 bij 6 naar normale proporties. Al rees wel snel de vraag wat normaal eigenlijk is, zeker nadat Azza gesproken had. De rustdag, dinsdag, kwam op tijd. Een hoge positie bekleden is tenslotte zwaar, hoe treurig dan ook. Desert Queen had het ook nodig ook want stereo luisteren naar een imitatie van Irma is niet echt waar je vrolijk van wordt. Charlotte en Erwin gaven beide blijk van een uitstekend repertoire. In opdracht van haalde het gevolg echter netjes de benodigde spullen om beide het zwijgen te doen opleggen.
De feestdag 3 april begon al heel vroeg: om 8.00 stonden we op appél bij Luxortempel, even feest gevierd en geteld en Karnak was de volgende. Hier bleek dat Ramses II geen Flexa had gebruikt. Een tempeltje verderop was in de dark-room alleen ruimte voor Ptah en Sechmet. En of je daar respect voor kunt krijgen! Na de Coca-Cola tempel werd er een privé-tour door het open-air museum georganiseerd door Azza. Lumineuze stukken kunnen zorgen voor oe's en aa's en zeker voor de bibbers. Of was dat omdat ze illegaal tempel betraden? Om de buikjes te vullen werden wat duiven van het dak geplukt en duizend jaar oude recepten uit de kast gehaald om de stoet te voeden. Waar waren die toeristen eigenlijk nu er echt Egyptisch te eten viel? Savoy street werd even gegroet en misverstanden werden geboren. Een pitstop op de boot bracht beide Egypte-gangers weer bij Luxor tempel voor de ondergaande zon. Het 'Open Court' sprookje was vier jaar geleden geboren. Om de festiviteiten compleet te maken werd hulp van Allah ingeroepen. Allereerst moest Desert Queen haar gevolg uit het voetbalstadion trekken. Daarna werden de appeltjes op het vuur gegooid en de versieringen op de gevoelige plaat vastgelegd. Een laatste rondleiding door de soukh by night was voldoende om de dag te vullen. Of het moeten de 5 papieren euro's zijn geweest. In de bar werd de dag echt afgesloten met gemengde gevoelens, voor iedereen.
Een korte nacht bracht de drie musketiers nog naar Luxor museum nadat ze eerst nog even 'Big Mama' uit deel 1 hadden begroet. In Luxor museum stond Thoetmosis III al naar het bezoek uit te kijken. Ach ja, je kunt ook beter bij de levende op bezoek gaan dan bij de doden. Daarnaast hebben ze ook voorbeelden gezien van het betere jatwerk van Oeser-Maat-Ra. Maar Amenhotep III wist zich echt nog te onderscheiden. Dat viel niet te zeggen van het Hathor-Isis beeldje. Thoetmosis III was echter verzien van een kleurverschil! Om 16:00 was de terugreis een feit maar in Hurghada moest even de voetjes op de vloer gezet worden maar om elf uur waren we op tijd terug. Terug op de plaats waar het avontuur een week daarvoor begonnen was...