In plaats daarvan vroeg ze mij haar de dag voor vertrek naar het Bastion Hotel te brengen. Het was wederom een heel gezellige tocht en zeker ook een gezellige avond. Heerlijk aan tafel zitten kletsen over wat ze allemaal gaat doen bij aankomst.
Eerst lekker rustig aan, bij komen van de afgelopen weken. Een beetje oriënteren en zich thuis maken in haar tijdelijk verblijfje voor de komende 2 (en iets wat) maanden.
Gezellige praatjes en aardige obers heeft ons bezig gehouden tijdens een heerlijke maaltijd.
Jammer genoeg is het weer tijd om afscheid te nemen, wat zullen we elkaar toch gaan missen!
Veel plezier daar PP! Ik mis je nu al!
Foto: Patricia en Jaqueline proosten op een geweldig avontuur.
De locatie is FANTASTISCH!!!!! een zijstraatje van een zijstraatje van Sharia Mahata (station street)echt supertje, kon niet beter. Overal winkeltjes, restaurantjes etc. etc. en als de straat uitloop (5 minuutjes) zie ik zo de obelisk van Luxortempel!!!!!
De flat zelf is zo zo la la en smerig....maar goed dat was ingecalculeerd, er zat niet voor niets een fles Cilit-bang in de koffer :-)
Koffer uitpakken, beetje dutten, lokaal een hapje eten en dan even een drankje op het terras van Etap hotel, waar ik met open armen ontvangen word en altijd welkom ben, ook al woon ik daar nu niet.....
Gelukkig realiseerde ik me al snel, dat het allemaal niet in een keer af hoeft. Ahmed is een geweldige hulp en we gaan samen een aantal boodschappen inslaan: koffie, thee, boter, beleg en zo. Er is een fantastische supermarkt in Sharia Medina. Ik koop ook een waterkokertje en lakens en een kussen voor in bed, want daar ben ik een beetje vies van.....
In de middag lekker dutten en 's avonds ga ik naar Etap, om weer eens ouderwets van de muziek van Maha en Wahit te genieten en natuurlijk shisha te roken. Etap zal altijd mijn tweede thuis blijven en het is een zalig idee dat ik daar altijd naar toe kan.
Ik ga in mijn uppie even de straat op (ik moet nog wel steeds opletten waar mijn flat is) even kijken of er een lezing is vanavond in het mummificationmuseum (helaas niet). Even naar Aboudi een leesboek kopen, want dat soort dingen heb ik allemaal niet meegenomen. Ik moet zeggen dat als ik in mijn flatje aankom, het allemaal al wat beter voelt, ik denk dat ik inderdaad binnen de kortste keren, hier een thuis gevoel zal hebben.
Het internetcafé waar ik zit is op 3 minuten lopen van mijn flat, echt geweldig deze straat
Hier bouwen ze werkelijk onwijs leuke flats, heel grappige indeling, totaal anders dan bij ons. Het probleem is alleen dat ze er vervolgens dus niets meer aan doen. Gaat er een lamp kapot, och dat vervang je toch niet, zeepbakje in de badkamer waar een stuk af is, gewoon zo laten. Verven..och een keer in de 20 jaar is genoeg. Mijn flat is dus echt leuk, alleen is er geen deur die sluit, geen lamp die werkt (behalve de tl-balken) en zo verder. Verder is er al in geen 10 jaar gepoetst, geen beginnen aan. Maar och je wordt er heel creatief van. In de keuken bijvoorbeeld heb ik dus 1 kastje schoongemaakt en wat bordjes en bestek en dat ga ik dus gebruiken. Het fornuis en potten en pannen,laat maar. Bovendien kun je hier fantastisch voor weinig geld uit eten of eten halen,en hier is alles de hele dag en nacht open.....
Heel grappig ook om te merken dat je je standaard dus heel snel aanpast. Hier ben je al blij als er elektriciteit is en warm water. Wel eens heel goed voor zo'n verwende westerse vrouw!!!
De bakker en de groenteboer.
Wel
fijn dat de straatnaam er in "Westerse" vertaling er onder staat.
Dit is Sharia Mahata.
Maar ik ben er inmiddels wel achter dat je het hier niet redt zonder vriendenclub. Het leven is zo totaal anders en je hebt echt hulp nodig (zeker de eerste tijd) om een aantal dingen te regelen en uit te leggen. Zo, hebben ze hier bijvoorbeeld geen aansluiting voor gas, dat gebeurt nog met gasflessen. Er moest dus een gasfles, 4 !!!! hoog naar boven gesleept en aangesloten, ik hield mijn hart vast, alles is hier zo krakkemikkig, en ik dacht dat minstens de flat opgeblazen zou worden.
Zo, de flat begint "thuis" te worden. Ik heb inmiddels muziek en met wat wierook en een gezellig tafelkleedje kun je veel doen......
Wat wel onwijs luxe is hier: voor een paar euro kun je de was laten doen, en dan wordt het nog gehaald en gebracht ook. Daar kun je zelf niet voor staan klungelen en ik heb trouwens niet eens een wasrekje.....
Ik leer hier trouwens ook een aantal ' slechte' dingen....jullie vinden mij altijd zo eerlijk.... nou hier om gez**k op straat te voorkomen, vertel ik tegenwoordig dat ik hier woon en getrouwd ben met een Egyptenaar (soms vertel ik dat ik op weg ben om hem van zijn werk op te halen).Dit werkt in 99% van de gevallen als een trein....
Enfin ik wens jullie allemaal fijne kerstdagen vanuit een zonnig luxor
Ik was persoonlijk door mr Magdi (manager van Etap hotel, niet te verwarren met mr Magdy, manager van Travcotels) uitgenodigd kerstavond de party bij te wonen. Hadden ze er vorig jaar al een spektakel van gemaakt, dit jaar was het helemaal fantastisch. Het werd buiten bij het nieuwe zwembad gehouden, en hadden ze vorig jaar echte schaapjes in de stal, dit jaar zelfs een echte kameel....Enfin na het opvoeren van het kerstverhaal, zong het plaatselijke kinderkoor, zeer vals doch met heel veel verve kerstliederen. Het was heel aandoenlijk en er was beslist 'some magic in the air'.
Enfin, ik begin me meer en meer thuis te voelen hier, en de mensen hier in mijn straat en in mijn soukh (egyptische markt) weten inmiddels dat ik hier 'woon' en dus brood en fruit kom kopen en geen beeldjes, papyrussen en sjaaltjes....
Afspraken maken met Egyptenaren blijft een probleem: ze komen uren te laat, of soms helemaal niet opdagen. Maar van de andere kant staan ze soms ook onverwachts op de stoep, moet je je omkleden, gaan we op stap en dan heb je een fantastisch avond!!!!
We hebben een nieuwe uitvalsbasis, de roof waar we deze zomer steeds verbleven is nu in de winter veel te koud. Voor de mensen die Luxor kennen, het kushari restaurant naast Chez Omar en daar tegenover (Venusbar). Na elf uur 's avonds is er altijd wel iemand van de vriendenclub te vinden.
zoals de oude Egyptenaren zeiden....
De jaarswisseling zelf, heerlijk relaxed op het terras van het Etap doorgebracht. Lekker een beetje op het jaar terug kijken onder het genot van een wijntje en een shisha.
Daarna ben ik op 'bezoek' gegaan bij Ine en haar dochter (Ine is een collega van Eikenburg). Zij varen momenteel op de Mojito en waren een dag in Luxor. Dat was hartstikke leuk!!!
En dan merk je weer dat het hier behoorlijk corrupt is. Officieel kost het 100 pond, maar onder de tafel maar 20....en dan is het ook nog eens zo geregeld, kwartiertje wachten en klaar.....
Nu wist ik waar het konvooi naar Dendera en Abydos verzamelt, maar uit Aswan, geen idee. Nou ja toch te ver om te lopen, neem lekker een taxi. Nu is het hier de wet van Murphy wat betreft taxi's, elke 2 minuten word je gevraagd of je een taxi wil, behalve als je er een nodig hebt....
Enfin, iets later dan gepland tref ik hen bij Green Palace restaurant. En het is zo enig om hier bekenden te treffen, alleen jammer dat ze niet meer tijd hadden in Luxor. Ik had ze graag nog meegenomen naar een lokaal restaurant en koffiehuis....maar wie weet in de toekomst.
Ine & Eva hartstikke bedankt voor jullie gezelschap en een heerlijke lunch....
de hele dag op radio en televisie kerstliedjes :-(
de nachtmis gisteravond op tv was trouwens wel erg indrukwekkend, jammer dat ik het niet kon verstaan
Ik wilde dus iets bijzonders doen vandaag. Ik heb een taxi ingehuurd om naar de west-bank te gaan en de vallei van de koningen te bezoeken. De afspraak was, dat hij op mij zou wachten, ongeacht hoe lang ik zou blijven. Ik vrees dat hij er spijt van had achteraf (ik heb hem maar een dikke fooi gegeven, want hij had natuurlijk niet verwacht dat het echt uren en uren zou gaan duren). Ik geloof dat het inmiddels mijn 10e bezoek aan KV was, maar het was erg emotioneel vandaag. Ik heb de tombes van Thoetmoses 4, Merenptah en Ramses 3 bezocht. En natuurlijk op audiëntie bij Tut!!!! Ongelooflijk, ik was daar helemaal alleen, zelfs de bewaking ging niet mee.......
Wat alleen heel erg is......toeristen.....jeetje, ik weet dat het goed voor het land is (economisch dan) maar anders.......men sjouwt met een hoop herrie tombes binnen (zien eigenlijk niks)....ik ervaar het dus echt als heiligschennis.....
Nou eerst en vooral moet ik vertellen, dat alles hier ontzettend veel tijd kost. Je loopt hier niet even naar de supermarkt, nee die is aan de buitenkant van Luxor (en deze stad is groot, heeft een miljoen inwoners), daar moet je dus een taxi voor inhuren...dan kost je de halve middag. Even pinnen, daar moet ik een kwartier voor lopen.... de soukh in, 100 handjes schudden en 20 kopjes thee afslaan, en dan ook nog steggelen met verkoper over de prijs.....Bovendien is Luxor en zeker mijn straat één grote bouwput, dus alles wordt smerig !!! en ik wil toch mijn flat een beetje bewoonbaar houden.
Verder, ben ik een groot gedeelte van de dag aan de studie. Ik volg een cursus Arabisch en zit veel met mijn neus in de boeken over (hoe kan het ook anders) het oude Egypte. Ik ben momenteel bezig een trip naar Abydos aan het plannen.
En het allerbelangrijkste nu, voor mij hier is netwerken. Ik heb vandaag kennis gemaakt met een Ierse die al een aantal jaren hier in Luxor woont. Het leven hier is zo totaal anders (jullie hebben geen idee) het is fijn om mensen hier te hebben die je vragen kunnen beantwoorden. Natuurlijk heb ik ook de vriendenclub maar dat zijn allemaal mannen en egyptenaren, da's toch anders....
Hoe anders het leven hier ook is, sommige dingen zijn overal hetzelfde: hier wordt dus ook voor het voetbal de programmering op tv omgegooid (ik mis dus al een week mijn Engelstalige nieuws, als Sharon inmiddels overleden is, ik weet het niet...) En reclame dat valt hier wel mee op tv, maar tijdens een wedstrijd van Egypte, de hele rust...reclame....
En Ahmed's timing is zoals altijd weer perfect: hij heeft geregeld dat ik een dvd-speler kan lenen, met een stapel films. Mensenkinderen wat heerlijk om even, verstand op nul wat engelse films te kijken.....
Jammer dat 'Ook dat nog' niet meer bestaat, was een leuk verhaal voor hen geweest.
De SOS diensten hebben dus eerst geprobeerd een ander bonnenboekje te pakken te krijgen....en vervolgens hebben ze me maar op een andere vlucht gezet
Na twee ellendige weken, nam ik dat aanbod met beide handen aan. Op de eerste plaats voor mezelf, maar ook voor mijn vrienden en kennissen daar, die ook allemaal helemaal van de kaart waren toen ik zo onverwacht terug naar Nederland moest.....
En zodoende zat ik weer in het vliegtuig naar Luxor, waar als verrassing Hassan op de luchthaven stond om mij op te halen.
Op huizenjacht dus....
Hier alvast een foto van het uitzicht vanaf mijn balkon.
Helaas is het een beetje heiig maar op de Westbank, zicht op vallei van de koninginnen.
