De eerste dag, vrijdag, stond Luxor op het programma. Het zou een drukke dag worden aangezien Luxor één groot openluchtmuseum is met monumenten op zowel de oost- als westoever. Natuurlijk kon een bezoek aan de Vallei der Koningen niet ontbreken. Speciaal voor Desert Queen en effendi Harry werd de tombe van Toetanchamon geopend voor een bezoek. Zelf was Toet vereerd met het bezoek maar hij voelde zich niet lekker, hij had nog niet alles op een rijtje liggen. Dezelfde dag werd ook nog de tempel van Hatsjepsoet aangedaan waar een aantal jaren geleden nog die aanslag had plaats gevonden. Natuurlijk bleef het hier niet bij, het waren een hele boel tempels die bezocht werden. Zelfs een korte pause was er niet bij.
's Avonds werd de 48 kilometer overbrugd per boot om in Esna te geraken. Hier stonden weer een aantal tempels op het programma om een beeld te krijgen van de pracht en praal die Egypte te bieden heeft aan hun toeristen. Natuurlijk lagen de feiten anders (namelijk dat het een eerbied voor de doden was) maar na een bezoek van dit tweetal kunnen de geschiedenisboekjes herschreven worden. Hoewel in het koude kikkerlandje een hoogbejaarde pastoor het land veroverde stonden hier de kamelen te koekeloeren naar onze effendi en Farao Desertie. Verder werd in Edfu de indrukwekende tempel van Horus bekeken.
Kom Ombo was zondag de gelukkige stad, samen met Aswan. In Kom Ombo waren weer wat tempels aan Horus gewijd en aan krokodillengod Sobek. (komt allemaal uit het boekje hoor!!!) Ook wat Ramsessen zagen ze aan zich voorbij trekken, behalve natuurlijk die Saffy. Alles in sneltreinvaart want ze mochten niet buiten de boot vallen voor Aswan. Het uitzicht was fantastisch en een moord was nog steeds niet gepleegd hoewel ze boot van Death on the Nile al wel gezien hadden.
Op de maandag die volgde, werd het schip vaarwel gezegd en werden na weer wat tempel bezoeken de reis ingezet in convooi naar Hurghada. Hoewel de vorige regel anders doet vermoeden gingen ze hier wel het schip in, figuurlijk dit maal. Een beetje overboekt hotel zorgde voor dolkomische taferelen. "Aan de overkant" was het namelijk van een iets minder niveau dan de minimale standaard van ons reisgezelschap. Het was een hotel dat minimaal de dood van Ramses II meegemaakt moet hebben. Misschien is hij daar zelfs wel gestorven na een overnachting, je zou het haast geloven. Gelukkig kwam alles goed en kon er toch nog genoten worden van het zwembad en van de Rode Zee. Zelfs de onderzeeboot werd genomen om onder water een kijkje te nemen. En waar het bloed niet kruipen kan, op dat soort momenten moet je bij 31°C om 10:00 uur 's ochtends toch even bellen naar Nederland. En wat is er dan niet fantastischer dan te horen krijgen dat het in Nederland al ongeveer 5 dagen vriest en inmiddels 5 cm sneeuw de bodem bedekt. Pech alleen dat een kleine 16 uur later je er zelf getuige van kunt wezen. Weer met Martinair in plaats van "not in the" Air Holland vertrokken ze naar dit koude landje waar om 02.15 uur in de vrijdagochtend het toestel aan de grond werd gezet.