EGYPTE

Carnavalszondag zorgde bijna voor paniek in de tent toen de reis op de Nederlandse snelwegen al niet op wilde schieten. De A2 lag dicht en de tijd tikte door. Echter, het gevolg kwam op tijd aan op Schiphol, om ook hier niet zonder enige vertraging te kunnen vertrekken naar Caďro.

De nacht in Caďro was echter niet lang, deze dag (maandag 26 februari) moest ingecheckt worden aan boord van de Tania op het Nassermeer. Vliegen naar Aswan dus. Niet snel daarna komt Desert Queen tot de conclusie dat het toch een koninklijke cruise betreft. Een goede privé gids is dan ook het gevolg. (Voor boekingen: Abdul Sattar A. Karim, tel in Egypte 0123306620, en dan te bedenken dat hij ook nog beside the unfinished obilisk woont...) Vol ongeloof moet dat toch even verteld worden. "Nederland" zwijmelt mee, des te meer de herinnering aan Aswan nog springlevend is.

De bezoeken aan de tempels begint met New Kalabsha. De tempel was al te zien vanaf de dam tijdens een vorige reis, het is dan ook aangenaam nu eindelijk de voetsporen in deze tempel achter te laten. Een dag later deed Desert Queen met haar gids Wadi es Seboua aan. Omdat de tempels een behoorlijke afstand uit elkaar liggen moest ze er nu eindelijk aan geloven. Na heel wat kamelen op afstand te hebben gezien de afgelopen jaren is niet nu over.

Het is bijna niet te geloven maar het is dat er foto's van zijn anders zou niemand het geloven. Desert Queen op de kameel is wel een heel bijzonder feit. De ervaring was niet aanwezig en tot op heden zijn de sporen van het rijden dan ook nog te merken. Dat Wadi es Seboua bijzonder is door het feit dat er een sfinx met het hoofd van Horus staat, werd bijna vergeten.

Weer een dag later stond Amada op het programma. Wat aan de buitenkant niet zo veel lijkt, doet de binnenkant anders blijken. Thoetmosis III had zijn werk goed gedaan. Maar ook Pennoet, een bouwondernemer uit vervlogen tijden, had niet stilgezeten en heeft in het verleden zijn naam waargemaakt.

Hoewel de naam Desert Queen eigenlijk al voldoende zou moeten zeggen mochten er toch alleen maar archeologen op het eiland Qasr Ibrim. Helaas maar waar kwam ze niet verder dan de neus van de boot die in het eiland geboord werd. Niet erg, want er was weer bereik met de telefoon en wat is er leuker dan mensen pesten die net met een lange sms bezig zijn. Het hoogte punt van de reis zat er aan te komen. De beelden zijn hoog maar niet alleen daarom was Abu Simbel een hoogtepunt. Ongelooflijk indrukwekkend zijn de vier beelden die opdoemen vanuit een rots. Alleen vreemd als je dan tijdens de sound en light aan de telefoon hangt waar het gewoon hartstikke licht is. Het effect was echter niet minder om. Een dag later was het dan ook een af- en aanlopen van bezoekers aan de tempel. Of was het er maar één die als een gek op en neer bleef wandelen? Maar zoals het een echte vorst beaamd was er natuurlijk ook even tijd voor het alleen zijn in de tempel. De eerst vorm van censuur is hier eigenlijk te vinden, met de slag van Kadesh. Mmmm, was dat ook niet eerder een bezoekje waard?

Na het bezoek aan dit wereldwonder moest er afgekoeld worden. En wat is er een betere plaats voor dan het Old Catract Hotel in Aswan. Een sprookjesachtige omgeving is dan ook echt de plaats voor onze koningin. De mooie zonsondergang is dan ook werkelijk fabuleus om naar te kijken, terwijl het Elefantine-eiland zo voor je ligt. (Er zwijmelen nu ze zelfs mensen achter de monitor mee...) Een kleine vier maanden geleden was het nog maar toen het gezelschap uit drie personen bestond en eigenlijk ongewenst was in het chique hotel. Nu waren de poorten echter wagenwijd opengezwaaid om Desert Queen te verwelkomen. Zoals gezegd werd er dus lekker een drankje gedronken bij ondergaande zon. Dat was elders in de wereld wel even anders. Het sprookje duurde echter maar kort. De reis zat er bijna op. Er moest alleen nog heel wat gevlogen worden om weer terug te komen in het land Nederland, na wat tussenlandingen was de eindbestemming Schiphol en was dit sprookje ook weer aan een einde gekomen.